een hollandse koe in een Keniaans landschap

Het Rangala babyhome, in Rangala, waar we 6 weken rondzwierven tussen hulpeloze kinderen en hardwerkende verzorgers, heeft een kleine veestapel. Een paar sterk vermagerde koeien die in hun eigen vla staan. Een melkproductie die sterk achterblijft.
Kippen met een te lage leg. Geiten die het gras vertrappen en waar de kinderen tussen de keutels stoeien.
In maart 2012 heb ik kennis gemaakt met de werkwijze van Heifer. Zij lenen vee uit; geven trainingen over het houden van koeien, geiten en ander groter vee. Uitgangspunt hierbij is dat een eerstgeborene doorgegeven wordt, samen met de nieuw vergaarde kennis. Daarnaast richten zij opnieuw het land in. Boeren worden wijzer. Gewassen die elkaar niet verdragen, worden opnieuw gepoot. Insectenverdelgende gewassen overal tussenin. Het aanbrengen van kleine hoogteverschillen in het landschap zorgt er voor dat de waterhuishouding optimaal functioneert. Zelfs bij grote droogte blijft er water voorradig. Een doordacht systeem, ontwikkeld door kennisorganisaties all over the world.

Zuster Mary Esther is Rangala’s leider. Een echte non die weet wat ze wil, en vooral wat ze niet wil. Heifers inbreng vond ze van meet af aan interessant, een afspraak met hen zat er desondanks niet in. Heifers begroting om het land en de veestapel naar een hoger plan te brengen was niet haalbaar, en daarmee leek de zaak op de achtergrond te raken.
Tot vandaag: zuster Mary Esther bleef twijfelen. Tot het allerlaatste moment. Onze afspraak van 9 uur verhuisde naar 10 uur en onze gesprekspartner bleef bellen waar we bleven. Zelfs toen we onderweg waren, bleef het onduidelijk: een telefoontje deed haar besluiten alsnog rechtsomkeer te maken. Verwondering alom. Haar secretaris was echter vastbesloten en startte opnieuw de motor: om half 11 arriveerden we: 1,5 uur te laat.

Een allerhartelijkste ontvangst bij het Umbrella’s Farmers Field School door Jane. Een boerin op blote voeten die duidelijk uitlegde waarom haar land op deze manier ingericht was. Het was overduidelijk: bij elk woord raakte Zr. Mary E. meer geïnteresseerd. Toen we uiteindelijk bij de veestapel uitkwamen, raakte zij helemaal op drift: een prachtige, volle koe, die maar liefst 18 liter melk per dag produceert. Dat betekent dagelijks volop melk voor het hele weeshuis van ruim 50 weesjes. Eén grote smile. En de vraag hoe ze van haar beesten zulke prachtdieren zou kunnen maken. “MISkoop” sprak de Heifer-man. In elk geval moet er een nieuw schuur voor het vee komen. Met open planken waardoor de beesten frisse lucht krijgen en niet staan te stikken van de hitte. Ander voer met de juiste voedingswaarden en schone stallen…..
Het was wél even slikken voor de zuster! Consequentie: de koeien in de verkoop: dat besluit was immers al lang geleden genomen: de koeien kosten nu meer dan ze opleveren.
De volgende stap is dat we met Heifer om de tafel gaan zitten: wat kan er vanuit de huidige situatie op korte termijn wel gerealiseerd worden: want Heifer’s missie is: kennis doorgeven… en dat zou kunnen vanuit de Umbrella’s Farmers Field school.

Er is een nieuwe stap gezet: nu de volgende: een Hollandse koe die gloort in het Keniaanse landschap.