vrouwen en vertrouwen

Vrouwen en vertrouwen…
De vrouwen van Esikulu (volunteering self help group) en SWAP hebben met elkaar een oude rekening te vereffenen ….

Een uur met de bus over de meest onbegaanbare wegen ‘ever’ Van Rangala naar Mundika-Esikulu. Met een snelheid waar je “u” tegen zegt. We zitten achterin en hebben het idee gelanceerd te worden als we weer een kuil induiken. Het landschap is echt Afrikaans. In de verte een hut, een magere koe, wat geiten. Het is groen en de kleine stroompjes van maart zijn uitgegroeid tot heuse, stromende rivieren. Meer naar het zuiden staan de wegen blank.
Een tiental piki-piki’s staan klaar: in de aanslag om ons als passagier te mogen vervoeren en voor 1 euro laten we ons over een modderige en vooral gladde weg naar Helma’s Hilton vervoeren. Door de regen zijn de muren, opgetrokken uit modder, gescheurd. En minder strak dan 2 weken geleden. De vrouwen wachten ons op. Ze zetten een stoel onder de boom en daar worden de cadeautjes voor hun school uitgepakt en uitgeprobeerd. Een puzzel leggen: een groot probleem als je dat niet van jongs af aan meegekregen hebt. Memory: wat een uitvinding voor dit land. 3 op een rij … Jonas onze kleinzoon van 5 kan er beter mee uit de voeten!
De springtouwen zijn het meest in trek; ook de jongens spelen mee: met elkaar plezier voor 10.

Als Grace Obudo aankomt met collega Welma wordt de thee op tafel gezet, ciapatti’s en mandazi’s. Altijd weer de hartelijke ontvangst en gastvrijheid. Genieten met een hoofdletter. Catherine Nawire, hoofd van het schooltje en lid van de vrouwengroep stopt een brief in mijn handen: of ik haar studie aan de universiteit wil ondersteunen. 2 jaar lang: 350 euro per semester, 3 semesters per jaar. We hebben al een aanvraag gekregen voor de beide zonen van Caroline Orwenjo, ook onderwijzeres en lid. En collega Margareth Shisia klopt bij me aan voor hetzelfde…. Ik begrijp hun vraag….

Na de lunch is de groep compleet: jr. Hankees en jr. Helma aan de borst tijdens de openingsronde. We beginnen met gebed en dans. Heerlijk, deden we dat in NL ook maar wat vaker, dat zou zo veel leuker en fijner zijn.
We zoemen in op veilig water en de consequenties voor de gemeenschap als dat ontbreekt. Dan gaat al het weinige geld op aan medicatie, en kosten voor ziekenhuisopnames. De dames zijn het unaniem met elkaar eens: zij willen ziekten als diarree, tyfus en cholera terugdringen. Grace speelt daar gevoelig op in.
De groep en Grace als afgevaardigde van SWAP hebben met elkaar nog wel een gevoelige kwestie uit het verleden op te lossen: bij de levering van een aantal flesjes ‘waterguard’ zijn de doppen gescheurd waardoor de flessen niet meer verkoopbaar zijn. Het vertrouwen in elkaar is erdoor geschaad. Het was voelbaar en zichtbaar hoe rigiditeit zijn tol eist: elkaar beschuldigen en terugvallen als je je niet gehoord voelt … waardoor de poppenkast opnieuw, en weer opnieuw gespeeld wordt. Leren denken in oplossingen, in mogelijkheden, elkaar benaderen vanuit vertrouwen …. voorwaarden voor een goede en langdurige samenwerking. Door de vragen die Grace stelt en de kleine interventies komen de beide ‘partijen’ er uit. Dat kost kostbare tijd. Het mooie is dat ze die némen, omdat ze beiden inzien hoe belangrijk de relatie is voor de samenwerking.
Het is prachtig om er getuige van te mogen zijn. De liefdevolle manier die ze met elkaar vinden. De angels zijn eruit!
De samenwerking krijgt flow! Er ontstaat plezier en ruimte voor de business. Want DAT is wat de vrouwen bijeenbrengt. Dat is waar SWAP aan bij kan dragen.
Het vertrouwen is weer terug op volle sterkte.
We ronden af met een gebed, dankbaar als we zijn met de resultaten en het geloof in de toekomst. Sarala zingt. We zijn er allemaal een beetje stil van.

Tijdens een laatste kop thee begint het te regenen. Een tropische plensbui waardoor alles in no time onder staat. We schuilen in Helma’s Hilton en … blijven kurkdroog: een golfplaten dak, wanden opgetrokken uit ‘mud’ …. wie had dat gedacht.
Praxides, de voorzitter van de vrouwengroep geeft me de aanvraag voor de uitbreiding van het ‘hotel’ 6000 euro …. voor een stenen gebouw met aparte sanitatie.
Dat wordt een hele klus!
Maar wel één die de moeite meer dan waard is: ik heb vertrouwen in deze vrouwen !